عهد

 

فکر می‌کردم خدا را می‌پرستی لااقل

بر نمی‌گردی از آن عهدی که بستی لااقل

 

گرچه دنیا رنگرز‌خانه شده این روزها

فکر می‌کردم که تو یک‌رنگ هستی لااقل

 

بی تفاوت بو‌دنت خرد و خمیر‌م کرده‌است

کاش با حرفی دلم را می شکستی لااقل

 

مهربانی نه، نوازش نه، نگاه گرم نه

صندلی خالی‌ست پیشم می‌نشستی لااقل

 

آینه زنگار بسته شمعدان بی‌حوصله‌ست

می‌کشیدی بر سر این خانه دستی لااقل

 

با توام، تنها دلیل دل به دنیا بستنم!

وقت رفتن بندها را می گسستی لااقل