ما چه بودیم از همان آغاز غیر از جان هم
بغضِ هم ، بی‌تابیِ هم ، دردِ هم ، درمانِ هم
ما چه بودیم از همان آغاز ؟
یک روح و دو تن
نیمه‌های آشکار و نیمه‌ی پنهان هم
بیش از این باید به بوران زمستان خو کنیم
نیست وقتی دست‌های گرممان از آن ِ هم
طعمه‌ی هیزم شکن‌هایند شاخ و برگ ما
میزبان ِ آتشی سرخیم و آتشدان هم
سر به زانوی که بگذارند وقت خستگی
قلب‌های بی قرار و بی سروسامان هم ؟!
زندگی منهای تو مرگ است پس با این حساب
می‌توان نامید ما را نقطه‌ی پایان ِ هم
