شورت به اشعار خیالی برنمی‌گردد
دیوانه دیگر این حوالی برنمی‌گردد
کوچید از دِه ، بقچه‌ای از درد بر دوشش
دیگر به آغوش اهالی برنمی‌گردد
گل‌های پرپر را بخشکان لای دفترهات
عطری به گلدان سفالی برنمی‌گردد
سنگی که تو انداختی دریاچه را گِل کرد
این دل به دوران زلالی برنمی‌گردد
هیزم نیاور زندگی ! دیگر نمی‌سوزم
آتش به دل‌های زغالی برنمی‌گردد
قصد شکارِ شیر دارد این تفنگ ِپیر
از جنگل اما دستِ خالی برنمی‌گردد
باید مرا راحت کنی ؛ این بی‌سروسامان
هرگز به آن آشفته‌حالی برنمی‌گردد
